Την προηγούμενη Τετάρτη 28/11/2007 βρέθηκα για μια δουλειά στα Studio Kapa στα Σπάτα και μετά έμεινα για να παρακολουθήσω από κοντά τις Αποδείξεις του Νίκου Ευαγγελάτου. Η εκπομπή είχε θέμα τα ρούχα και τα παπούτσια και πώς κάποια μαγαζιά πουλάνε μαϊμού ρούχα για επώνυμα.
Μπήκα στο πλατό ένα τέταρτο περίπου πριν την έναρξη της εκπομπής. Σχεδόν όλοι βρίσκονταν στις θέσεις τους. Οι εικονολήπτες έκαναν τις τελευταίες δοκιμές στις κάμερες και κάποια πλάνα με την κάμερα που βρίσκεται στο γερανό, ο floor manager και άλλα άτομα της παραγωγής έκοβαν βόλτες πάνω-κάτω τσεκάροντας ότι όλα είναι εντάξει και οι μακιγιέζ φρόντιζαν για τις τελευταίες… πινελιές των καλεσμένων.
Λίγο αργότερα μπήκε στο πλατό και ο Νίκος Ευαγγελάτος, η hair stylist του έβαλε ακόμα λίγη λακ στα μαλλιά και πλέον όλοι έβλεπαν την αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της εκπομπής.
Καλεσμένοι ήταν η βουλευτής Νατάσα Ράγιου, ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης, η Έλενα Κρίτα, η Μάγκυ Χαραλαμπίδου, ένα μοντέλο που δε θυμάμαι το όνομά της και ένας γιατρός δερματολόγος που μίλησε για τις επιπτώσεις των ακατάλληλων υφασμάτων στα παιδιά.
Παρουσιάστηκαν διάφορα βίντεο με περιπτώσεις επιτήδειων που πουλούν απομιμήμεις ρούχων σε τιμές επωνύμων, περιπτώσεις όπου κινέζικα ρούχα και παπούτσια γίνονται ξαφνικά ελληνικά και πωλούνται ακριβά, ενώ παρουσιάστηκε και το θέμα της ετικέτας των ρούχων που μερικές φορές δε λέει την αλήθεια όσον αφορά στα συστατικά των ρούχων… Για παράδειγμα αναφέρεται σε μια ετικέτα ότι το ρούχο είναι 100% βαμβάκι, είναι όμως αλήθεια;
Στα διαλείμματα της εκπομπής συζητούσαμε με τους εκπροσώπους των εμπόρων που βρίσκονταν εκεί, οι οποίοι δε δέχονταν πολύ εύκολα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εγώ από τη μεριά μου μπορώ να πω ότι σίγουρα δε συμβαίνει παντού και σε μεγάλα καταστήματα, αλλά σε κάποια συμβαίνει. Επίσης όμως συμβαίνει το εξής: Όλοι θέλουν το επώνυμο ρούχο, ειδικά κάποιοι που το θέλουν απλά για να πουλήσουν μούρη “φοράω πχ armani ή D&G” είναι δεν είναι πραγματικά επώνυμο…
Το συμπέρασμά μου είναι ότι γενικά βλέπω ότι επικρατεί μία ασυνειδησία που δε μου αρέσει, όχι παντού φυσικά, αλλά δε μπορώ να δεχτώ ότι κάποιους δε τους νοιάζει τίποτα άλλο πέρα από το χρηματικό κέρδος. Σίγουρα όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται τα κενά των ελεγκτικών μηχανισμών, όμως όπως είπε και η κα Ράγιου, δε γίνεται να υπάρχει ένας ελεγκτής για κάθε έμπορο. Νομίζω ότι είναι και θέμα κοινωνίας γενικότερα, ότι δηλαδή δε γίνεται να ζούμε έχοντας μονίμως έλεγχο από πάνω μας, πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα σωστά από μόνοι μας.