Επαναφορά του ειδικού φόρου διαφήμισης αποφάσισε η κυβέρνηση, κάτι που αναμένεται να προκαλέσει μεγαλύτερη μείωση στα διαφημιστικά έσοδα των τηλεοπτικών σταθμών… Πριν από δύο χρόνια αυτός ο φόρος είχε μειωθεί σε 0,02%, ενώ εκεί που αναμενόταν να καταργηθεί εντελώς τώρα ανεβαίνει σε ποσοστό μάλιστα 20% επί της αξίας της διαφήμισης!
Η παράγραφος 12 του άρθρου 5 στο σχετικό νομοσχέδιο αναφέρει επί λέξη: «με σκοπό τη δίκαιη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την εξασφάλιση οικονομικών πόρων, ύστερα από την κατανομή των φορολογικών βαρών σε όλες τις παραγωγικές τάξεις, επιβάλλεται ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση».
Με αυτόν τον φόρο βαρύνονται οι διαφημιζόμενες εταιρίες ή οι διαφημιστικές εταιρίες. Ο φόρος εισπράττεται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι έπειτα θα τον αποδίδουν στο δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που θα υποβάλουν στις αρμόδιες ΔΟΥ.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν αυτή η εξέλιξη στρέψει τις επιχειρήσεις αλλά και διαφημιστικές στο να διαφημιστούν περισσότερο σε διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης (portals, blogs κλπ), όπου οι τιμές είναι αισθητά χαμηλότερες, αλλά και το αποτέλεσμα σχεδόν απόλυτα μετρήσιμο.
Αντίθετη η ΕΔΕΕ στην επιβολή φόρου
Παραθέτουμε την ανακοίνωση της ΕΔΕΕ:
«Η επιβολή του ειδικού φόρου τηλεόρασης, από 1ης Ιουλίου 2010, είναι προφανές ότι μας βρίσκει αντίθετους, γεγονός που ήδη έχουμε επικοινωνήσει στους αρμόδιους Υπουργούς. Όχι γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον που προκύπτει από τη δημοσιονομική κρίση. Εξάλλου ο κλάδος της Επικοινωνίας, ως επιχειρήσεις και ως εργαζόμενοι, καλείται να συνεισφέρει το μερίδιό του με βάση τα γενικά έκτακτα μέτρα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, τη στιγμή που μέσα στο 2009 έχει χάσει ήδη το ένα πέμπτο του κύκλου εργασιών του.
Η επιλογή, όμως, της τηλεοπτικής διαφήμισης, για να επιβαρυνθεί με ειδικό φόρο ύψους 20% επιπροσθέτως του 21,5% αγγελιοσήμου που ήδη την επιβαρύνει, καταδεικνύει ότι η πολιτεία αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη αγορά ως υπηρεσία πολυτελείας, για τη χρήση της οποίας οι επιχειρήσεις θα πρέπει να πληρώνουν πραγματικά βαρύ τίμημα.
Αντίθετα, σε όλη την Ευρώπη, η διαφήμιση στην τηλεόραση -ως το μαζικότερο των ΜΜΕ- είναι το βασικό και στοιχειώδες εργαλείο marketing και ανάπτυξης για όλους τους κλάδους προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης, το μεγαλύτερο δηλαδή ποσοστό της ιδιωτικής οικονομίας. Γι΄αυτό και σε καμία χώρα δεν υπάρχει κανενός είδους επιβάρυνση της τηλεοπτικής διαφήμισης (πλην της Αυστρίας και σε ποσοστό μόλις 5%).
Όταν το κόστος αυτό, στην Ελλάδα, γίνεται τόσο επαχθές πλήγεται ευθέως η ανταγωνιστικότητα εκατοντάδων επιχειρήσεων και ειδικά αυτών με μεσαίο και μικρό μέγεθος. Γιατί, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές, κάτω από τις παρούσες συνθήκες ούτε μπορούν ούτε πρέπει να μετακυλήσουν το υπερβάλλον κόστος τηλεοπτικής διαφήμισης στην τελική τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής, θα χρειαστεί να το απορροφήσουν εσωτερικά. Απειλούνται έτσι, ακόμη περισσότερες θέσεις απασχόλησης και διακυβεύεται εν τέλει η βιωσιμότητά τους. Και βεβαίως, κατ’ επέκταση, η βιωσιμότητα των εταιρειών επικοινωνίας που τις εξυπηρετούν».