Τον τελευταίο καιρό άκουγα για αυτά τα σπορ, δηλαδή rafting, πεζοπορία κλπ σε ποταμούς και γενικά δραστηριότητες μέσα στη φύση και έλεγα ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να λάβω κι εγώ μέρος σε τέτοια δραστηριότητα. Πρόσφατα μάλιστα, στο 4ήμερο ταξίδι μου στην ορεινή Αρκαδία, μιας και ο Λούσιος ήταν σχετικά κοντά ψιλο-έπεσε η ιδέα να κάνουμε κάτι τέτοιο, αλλά κάτι το κρύο, κάτι οι λίγες μέρες που θα μέναμε εκεί απορρίφθηκε σχεδόν αμέσως.
Και διαβάζω τώρα για την τραγωδία που βρήκε μερικούς εκδρομείς στο Λούσιο ποταμό. Νεκροί, αγνοούμενοι, αλλά ευτυχώς και διασωθέντες. Για δραστηριότητες στη φύση πήγαν, αντιμέτωποι με το θάνατο ήρθαν.
Και καλά εκείνοι δεν ήξεραν, έκαναν πρώτη φορά κάτι τέτοιο κλπ.. Οι υπεύθυνοι συνοδοί βλέποντας τη βροχή δε τους έκοψε να μη συνεχίσουν τις δραστηριότητες; Εκείνοι ειδικά θα έπρεπε να είχαν πολύ καλύτερη αντίληψη του “κινδύνου”, έχοντας κάνει προφανώς πολλές παρόμοιες δραστηριότητες στην περιοχή. Αλλά θα μου πεις, Γιάννη, έξω απ΄ το χορό πολλά τραγούδια λες. Anyway, ίσως ήρθε η ώρα να θεσπιστεί άλλο ένα καλύτερο νομοθετικό πλαίσιο για αυτές τις δραστηριότητες.
Σχετικά links
– Έξι νεκροί στον Λούσιο
– Αγωνία στα φουσκωμένα νερά
– Μάχη με το χρόνο
* Φωτο: Νίκος Δήμου