Δύσκολοι καιροί για τους ανθρώπους που εργάζονται στα media (offline & online), αφού εκτός από τα «μεγάλα» ονόματα, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και τεχνικοί δεν εργάζονται και υπό τις καλύτερες συνθήκες. Η επιστολή των εργαζομένων σε portal που θα διαβάσετε παρακάτω έχει αποδέκτη την ΕΣΗΕΑ και δημοσιεύτηκε στο mediablog.
Όπως θα δείτε, μιλούν για ανασφάλιστη εργασία, για υποχρεωτικές υπερωρίες, για ρεπό κάθε 15 μέρες και αν, ενώ τέλος αναφέρονται στο ότι κάνουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να κάνουν κατά τη γνώμη τους, όπως το να πηγαίνουν με κάμερα σε κάποιο θέμα ή να επεξεργάζονται φωτογραφίες στο Photoshop. Σε αυτό διαφωνώ ως ένα βαθμό, αφού οι δημοσιογράφοι που απασχολούνται σε ιντερνετικό μέσο θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα θα θεωρείται «συνηθισμένο» ο δημοσιογράφος να τραβάει τα πλάνα του, να κάνει stand up στήνοντας την κάμερα μπροστά του, να κάνει ένα υποτυπώδες μοντάζ, να γράφει το κείμενο και να το «ανεβάζει» στο portal όπου εργάζεται.
Όσον αφορά την ανασφάλιστη εργασία κλπ, δυστυχώς συμβαίνει στα περισσότερα δημοσιογραφικά «μαγαζιά». Και πού να δείτε τι γίνεται με τους νέους δημοσιογράφους, όπου η «πρακτική» λίγων μηνών αρχικά μετατρέπεται γρήγορα σε κανονική εργασία, πολλών ωρών (10, 15 ίσως και παραπάνω) και χωρίς ασφάλιση και άλλα δικαιώματα. Από τη μία φταίνε οι εκδότες-εργοδότες που εκμεταλλεύονται τα νέα παιδιά, και από την άλλη φταίνε τα νέα παιδιά που ανέχονται αυτή την κατάσταση.
Ακολουθεί η επιστολή εργαζομένων σε portal προς την ΕΣΗΕΑ.
«Προς τον πρόεδρο Και το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να παραμένουμε εργαζόμενοι 2ης κατηγορίας. Εργαζόμαστε σε ειδησεογραφικό ηλεκτρονικό μέσο με μισθό 600 ευρώ το μήνα. Πολλούς μήνες ήμασταν ανασφάλιστοι και τώρα που λένε ότι μας ασφαλίζουν (αν), θα μας εντάξουν στο ΙΚΑ. Εργαζόμαστε με 8ωρες βάρδιες γιατί το προσωπικό είναι λίγο. Το 8ωρο όμως ποτέ δεν τηρείται από την εργοδοσία. Μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε πολλές ώρες παραπάνω, γιατί λένε ότι πρέπει να βγει η δουλειά ή ότι υπάρχουν θέματα, αλλά δεν προσλαμβάνουν άλλο προσωπικό. Εργαζόμαστε και τα Σαββατοκύριακα και παίρνουμε ρεπό κάθε δεκαπέντε ημέρες. Επισκέψεις στη δουλειά απαγορεύονται, αν έλθει ένας φίλος τον διώχνουν οι φύλακες. Δεν σταματάμε να δουλεύουμε ποτέ. Διάλειμμα δεν υπάρχει.
Η ζωή μας έχει γίνει μαύρη, χωρίς χαρά και διασκέδαση. Προσωπικό χρόνο δεν έχουμε. Δουλειά, σπίτι, ύπνος και πάλι δουλειά. Το ωράριό μας είναι: 8-10 ώρες δουλειά, 2 ώρες να πάμε και να επιστρέψουμε στο σπίτι, 8 ώρες ύπνο = 20 ώρες. Μας μένουν 4 ώρες να πιούμε έναν καφέ, να φάμε κάτι, να πάρουμε μία ανάσα και μετά πάλι στη γαλέρα.
Αυτό δεν είναι ζωή. Δεν βλέπουμε τους φίλους μας, τη σχέση μας, δεν πάμε ένα σινεμά, ούτε βγαίνουμε έξω.
Η δουλειά μας δεν είναι πάντα δημοσιογραφική. Πρέπει να πηγαίνουμε σε θέματα με κάμερα που είναι δουλειά κάμεραμαν, να επεξεργαζόμαστε φωτογραφίες στο Photoshop που είναι δουλειά των γραφικών, να τοποθετούμε τίτλους, υπότιτλους, φωτογραφίες, βίντεο κλπ στη σελίδα, που κανονικά είναι δουλειά σελιδοποιού.
Αυτά πρέπει να τα κάνουμε για 600 ευρώ, ανασφάλιστοι, μόνο και μόνο για το όνειρο της δημοσιογραφίας. Κι αν παραγγείλουμε κάτι να φάμε στη δουλειά, τα μισά λεφτά μας φεύγουν στα ντελίβερι.
Συνδικαλιστικούς εκπροσώπους δεν έχουμε, ούτε έχει έλθει ποτέ να μας δει κάποιος από την ΕΣΗΕΑ.
Δεν ενδιαφέρεστε για τους εργαζόμενους του κλάδου σας; Γιατί μας έχετε εγκαταλείψει; Γιατί δεν μας αναγνωρίζετε για να έχουμε και εμείς τις εργασιακές συνθήκες που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι;»
Εργαζόμενοι σε πόρταλ
[photo]