Guest post από τον Diakoptis
Ημέρα: Πέμπτη, Ώρα: 00:30, Πλατεία Σταθμού ΗΣΑΠ Κάτω Πατήσια. Κάθομαι με ένα φίλο σε ένα παγκάκι πάνω στην πλατεία συζητώντας. Η πλατεία άδεια, οι δρόμοι γύρω της με ελάχιστη κινητικότητα. Ξαφνικά εμφανίζονται 3 αλλοδαπά παιδιά πάνω σε ποδήλατα τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 12 έτη. Περνάνε από μπροστά μας και κατευθύνονται προς την άλλη μεριά της πλατείας.
Μετά από ελάχιστα λεπτά θόρυβοι από τη μεριά του περίπτερου μου τραβάνε την προσοχή και με αναγκάζουν να δω τα πιτσιρίκια να σπάνε τις λάμπες του περιπτέρου χρησιμοποιώντας ένα stand περιοδικών. Εκείνη τη στιγμή παγώνω και οι μόνες λέξεις που φεύγουν από το στόμα μου είναι “Τι κάνουν τα μαλακισμένα;”! Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει, ακούω το φίλο να τους φωνάζει “Γιατί σπάτε το περίπτερο ρε;” και βλέπω τα παιδιά ατάραχα να απομακρύνονται.
[Παλιότερα είχε γίνει παρόμοια συζήτηση, όταν κάτι γυφτάκια μέρα μεσημέρι είχαν σπάσει το αυτοκίνητο ενός φίλου για να του πάρουν ένα νεσεσέρ που είχε αφήσει στη θέση του συνοδηγού. Εκείνος υποστήριζε ότι θα ήθελε πολύ να το πιάσει να το σπάσει στο ξύλο και να το δώσει στην αστυνομία. Η άποψη μου τότε, ήταν ότι για ένα σπασμένο παράθυρο δεν άξιζε να πάει ένα παιδί στο όποιο αναμορφωτήριο μιας και αντί να το αναμορφώσουν θα το κάνουν χειρότερο και θα βιώσει πολλές άσχημες εμπειρίες.]
Εφόσον πλέον δεν έχει μείνει επιλογή ώστε να κάνουμε κάτι, μιας και το συμβάν είχε λήξει, άρχισα να αναλογίζομαι για ποιο λόγο τα παιδιά έσπαγαν την ξένη περιουσία. Ίσως έφταιγε ένα διαφημιστικό banner του ΛΑΟΣ τo οποίο ήταν κρεμασμένο στην τέντα. Το πιο πιθανό τα παιδιά να τα είχε βάλει κάποιος να προξενήσουν ζημιές. Δεν με ενδιαφέρει όμως αυτό. Με ενδιαφέρει ότι εκείνη τη στιγμή εγώ είχα 3 επιλογές. Η μία ήταν να τα πιάσω και να τα σπάσω στο ξύλο, η δεύτερη να τα δώσω στην αστυνομία και η τρίτη να παραμείνω αδιάφορος.
Και οι τρεις αυτές επιλογές είναι τραγικές και το γεγονός αυτό με τρομάζει.
Η ερώτηση που θέλω να σου θέσω είναι: Τι θα έκανες και ποια είναι τελικά η σωστότερη επιλογή;
Υ.Γ.: Γνωρίζω ότι με παιδεία και πρόνοια μπορούν να επουλωθούν τέτοιες πληγές της κοινωνίας, αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή ήθελα να μπορώ να ΕΠΙΛΕΞΩ.