Η Ζωή είναι 34 χρονών και τα τελευταία 12 χρόνια είναι φορέας του aids. Τον Μάρτιο ξεκίνησε το δικό της blog, το οποίο μπορείτε να δείτε στη διεύθυνση zwhaggelou.blogspot.com. Σε κάποιο από τα post της έδωσε τη διεύθυνση του msn της για όποιον ήθελε να μιλήσει μαζί της. Έτσι, την έκανα add, τα είπαμε και κάναμε την παρακάτω συνέντευξη – συζήτηση για το xblog.gr. Διαβάστε όσα μου είπε για τις αλλαγές στη ζωή της, την καθημερινότητά της, τους γιατρούς και το blog της.
Ζωή πες μας λίγα λόγια για σένα, σαν μία εισαγωγή για τον κόσμο που θα διαβάσει τη συνέντευξη…
Είμαι δώδεκα χρόνια φορέας του HIV. Έχω παλέψει κι έχω περάσει από πολλές καταστάσεις, τόσο με την αρρώστια όσο και μου τους ανθρώπους. Νιώθω την ανάγκη να μιλήσω, κι αυτό γιατί πιστεύω πως η αλήθεια δεν έχει ανάγκη να ντυθεί από το ψέμα. Μπορεί να περπατήσει μόνη της χωρίς να φοβάται τίποτα. Το aids είναι μία αρρώστια που μπορεί στην αρχή να προκαλούσε τρόμο, αλλά σιγά σιγά όλοι εμείς οι φορείς και οι άνρθωποι που είναι κοντά μας, δώσαμε μάχη να φύγει αυτό το βαρύ φορτίο από πάνω μας. Εγώ από την πρώτη στιγμή που το έμαθα, και ειδικά όταν είσαι 24 ετών, δεν κρύφτηκα. Η οικογένεια και οι φίλοι μου ήταν εκεί, όπως ήμουν κι εγώ κοντά τους όταν με χρειάστηκαν.
Πώς έμαθες ότι είσαι φορέας του HIV;
Είχα μία μόνιμη σχέση για ένα χρόνο και κάτι. Όταν του μίλησα για παιδιά και οικογένεια μου είπε πως δεν γινόταν. Χάθηκε για λίγο καιρό και όταν εμφανίστηκε μου είπε πως έπρεπε να κάνω την εξέταση για aids. Το ήξερε πολλά χρόνια πριν. Δεν θέλω να σταθώ και να μιζεριάσω στο παρελθόν, γιατί έχω φύγει από εκείνη την κατάσταση και προχώρησα τη ζωή μου με άλλες σχέσεις.
Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου από τότε;
Σαν άνθρωπος δεν άλλαξα και πολύ όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Πάντα ήθελα να δώσω συναισθήματα, αγάπη. Αυτός δεν κατάφερε να με μεταμορφώσει σε θηρίο. Κράτησα την ψυχή μου καθαρή. Αυτό που άλλαξε ήταν ο τρόπος που έπρεπε να δω τους άντρες και τη σεξουαλική μου ζωή. Εκείνο τον καιρό που έμαθα πως μολύνθηκα από τον ιό έτυχε να βρεθεί στο πλάι μου ένας εκπληκτικός άντρας και μου έμαθε μέσα από την αγάπη να συνεχίσω τη ζωή μου. Ήθελε να κάνουμε σχέση. Εγώ αρνιόμουν κατηγορηματικά. Αυτός όμως με κράτησε τότε στη ζωή. Με ερωτεύτηκε. Με έκανε να πιστέψω πως ήταν απλά μία αρρώστια από τις πολλες που υπήρχαν. Τηλεφωνιόμαστε πότε πότε. Έχει κάνει δύο παιδιά και είναι καλά. Δεν έγινα δυνατή από μόνη μου. Στην πορεία βρέθηκαν άνθρωποι που μου έμαθαν να κοιτάω μπροστά.
Άλλαξε κάτι στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, όταν μάθαιναν ότι είσαι φορέας του HIV; Υπήρξαν άνθρωποι που, μαθαίνοντας ότι είσαι φορέας του ιού, απομακρύνθηκαν ή αντίστοιχα άνθρωποι που ήρθαν πιο κοντά σου;
Οι άνθρωποι είτε λέγεται aids είτε κάτι άλλο, όταν θέλουν να το “σκάσουν” θα το κάνουν. Σημασία έχει τι παιδεία έχει ο καθένας. Εγώ, πάντως, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να τους δώσω να καταλάβουν πως είναι μία αρρώστια όπως πολλές άλλες. Έτσι το έχω πάρει μέσα μου. Μου έτυχε αυτό. Αν στον άλλον το προσφέρεις με φόβο θα στο επιστρέψει με μεγαλύτερο ακόμα. Και πόσο περισσότερο όταν τα πρώτα χρόνια υπήρχε ένας πανικός. Έχουν αλλάξει οι κατάστασεις. Ίσως κάποιες φορές οι ειδήσεις παρουσιάζουν τα πράγματα μεγαλύτερα απ΄ότι είναι, αλλά αυτό το κάνουν για όλα. Τώρα όσον αφορά τους ανθρώπους… Έχω την τύχη να έχω καλούς φίλους χρόνια τώρα που με στήριξαν. Κι εγώ φυσικά ήμουν κοντά τους σε αντίστοιχες καταστάσεις. Καλός μου φίλος δεν έφυγε από κοντά μου λόγω της αρρώστιας. Κάποιοι ναι δεν ήθελαν επαφή μαζί μου, αλλά μου είχαν δώσει άσχημα δείγματα πολύ νωρίτερα. Τώρα όσον αφορά στους άντρες και τη σεξουαλική μου ζωή, θα έλεγα πως ποικίλουν οι αντιδράσεις. Πολλοι ήταν εκείνοι που αντέδρασαν αρνητικά στην αρχή κι έφυγαν. Άλλοι που αντέδρασαν, αλλά ήθελαν να συνεχίσουν κι αυτό έκαναν. Άλλοι που δεν μπορούσα εγώ λόγω χαρακτήρα να κάνω κάτι μαζί τους μόνο και μόνο επειδή δέχονταν το πρόβλημα μου. Υπήρξαν και μία – δύο πολύ ουσιαστικές σχέσεις στη ζωή μου που μου έδωσαν πολλά. Εξάλλου είμαι 12 χρόνια χρόνια στο πρόβλημα μόνο, δεν είμαι τόσο μεγάλη!
Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Τα πρώτα χρόνια με τα φάρμακα ήταν δύσκολη η καθημερινότητά μου. Καθε 8 ώρες έπρεπε να παίρνω ένα – δύο χάπια και μετά καθε 12 ώρες. Είχα μια φοβερή άρνηση στην αρχή, αλλά με την βοήθεια των γιατρών κατάλαβα πως ήταν για το καλό μου. Κι έτσι το εβαλα στην πίσω πλευρά του μυαλού μου. Δεν άφησα να με φάει. Με τα χρόνια όμως έχουν βελτιωθεί τα φάρμακα. Τώρα παίρνω δύο φορες την ημέρα και όποιες ώρες θέλω εγώ.
Πόσο σημαντικοί είναι οι γιατροί στους ασθενείς του aids;
Σ΄αυτή την αρρώστια, όσο σε καμία ίσως άλλη, οι ασθενείς έρχονται σε στενή επαφή. Στη δική τους αγκαλιά πέφτουμε όταν το μαθαίνουμε και μετά στην αγκαλιά της οικογένειας. Θα ήθελα αλήθεια και θέλω να φωνάξω και να ουρλιάξω γι΄αυτό πως ανάμεσα σε χιλιάδες εκπομπές για το φόρεμα της τάδε τραγουδίστριας να πάρετε και μια συνέντευξη απο αυτούς. Το αξίζουν αληθινά. Ακόμα και τώρα πολλές είναι οι φορές που τρέχω κοντά τους για κάποιο πρόβλημα, το οποίο δεν έχει να κάνει με υγεία. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το διοικητικό προσωπικό του νοσοκομείου και της κάθε μονάδας είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι που είναι κοντά μας και μας δίνουν το χέρι όταν το χρειαζόμαστε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά δεν φτάνει, ίσως πρέπει να αναρτήσω ένα πανό στον ουρανό γι΄αυτούς, όσο και αν ακούγεται ποιητικό, είναι αληθινό.
Πρόσφατα, τον Μάρτιο, ξεκίνησες το δικό σου blog, στο οποίο αναφέρεσαι στην ιστορία σου και σε άλλα στοιχεία σχετικά με τον HIV. Τι σε ώθησε στη δημιουργία του;
Θέλω να περάσει το aids στους ανθρώπους σαν μια απλή αρρώστια. Ας σταματήσουν κάποιοι να παθαίνουν υστερία. Ευτυχώς οι περισσότεροι διαχειρίζονται καλά το θέμα. Χρειάζεται σωστή προβολή και παιδεία πάνω στο θέμα από το σχολείο. Για εμένα ήταν μια φωνή που ήθελε να βγει από μέσα μου εδώ και καιρό. Δεν με έπνιγε υπό αυτή την έννοια, γιατί υπάχουν άνθρωποι κοντά μου, αλλά το αίσθημα της προσφοράς. Θέλω να ενημερώσω, να μιλήσω, να γνωρίσω ανθρώπους, να έρθουμε πιο κοντά. Με κάθε έναν που μιλάω και μαθαίνει για μένα, είναι κι ένα χαμόγελο για το aids. Ναι, αυτό έχω και το κουβαλάω. Αλλά πριν πεθάνω θα ήθελα να ζήσω μία καλή ζωή. Να κάνω ευτυχισμένους ανθρώπους, να αγαπήσω κι όχι να κρύβομαι πίσω από μία σχέση και μία φιλία. Φυσικά και ο καλύτερός μου φίλος έμαθε για μένα από την πρώτη στιγμή όπως και οι σημαντικές μου σχέσεις. Σίγουρα αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό, γιατί όταν κάνεις σχέση μιας βραδιάς δεν μπορείς να πεις τίποτα. Πιστεύω ότι όλοι οι φορείς και οι άνθρωποι που έχουν κάτι που μεταδίδεται σεξουαλικά θα πρεπει να φοράνε προφυλακτικό. Έχω έρθει σε αντιπαράθεση πολλές φορές με ανθρώπους που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα και λένε όχι στο προφυλακτικό. Εκεί φεύγω εγώ. Το blog μου zwhaggelou.blogspot.com είναι μία κατάθεση ψυχής για μένα και μία προσπάθεια να μιλήσω και να ενημερώσω. Ανήρτησα σημαντικά στοιχεία που θα μπορεί ο καθένας να ρωτάει τι θέλει. Ονειρεύομαι να κάνω κι άλλα πράγματα. Ίσως εδώ έχω ανάγκη τους ανθρώπους να με βοηθήσουν σ΄αυτό το έργο μου. Να κάνω το blog μου μεγαλύτερο και να ενώσω όλες τις γυναίκες και τους άντρες να κάνουμε έργο. Ονειρεύομαι πως το βιβλιο που έχω γράψει, αλλά δεν έχω εκδώσει, να φτιαχτούν κάποια πράγματα για ανθρώπους που είναι μόνοι. Και δεν μιλάω μόνο για το aids. Δεν έχω μόνο εγώ μία αρρώστια, αλλά και πολλοί άλλοι άνθρωποι. Θέλω να προσφέρω. Πραγματικά όποιος έχει τη δύναμη ας ενώσει τη φωνή του και τις πράξεις του μαζί μου. Τώρα που μιλάω πραγματικά είμαι ετοιμη να γεμίσω δάκρυα, γιατί η αγάπη μου για προσφορά ξεπερνάει τον πόνο της αρρώστιας. Όποιος θέλει μπορεί να με βρει στο blog μου.
Ποια η ανταπόκριση όσων διαβάζουν το blog σου; Επικοινωνούν μαζί σου; Τι σου λένε; Έχεις αναπτύξει στενότερη επικοινωνία με κάποιους από αυτούς;
Ομολογώ ότι ένιωσα πολύ όμορφα. Μαγικά τολμώ να πω. Θέλουν να μάθουν κάποιοι, να ενημερωθούν. Ένιωσα πολύ μεγάλη μοναξιά. Πολλοί δεν στάθηκαν στην αρρώστια και προχώρησαν στο να με γνωρίσουν σαν άνθρωπο. Είμαι ανοιχτή σε όποιον ειναι αληθινός και σκληρή σε όποιον θέλει να με πληγώσει. Δεν πληγώνομαι γιατί δεν έχω χώρο για αυτούς. Στις αληθινές αγκαλιές και δεν εννοώ κατ΄ανάγκη τις ερωτικές, αλλά τις ανθρώπινες, είμαι εδώ. Θέλω να συνεχίσω, να ενημερώσω ακόμα περισσότερους, να γνωρίσω, να ονειρευτούμε, να κάνουμε σχέδια, να προχωρήσουμε. Πιστεύω ότι, ό,τι δεν κινείται, σαπίζει. Θέλω να πεθάνω μια φορά στη ζωη μου κι όχι να κλαίω για μια αρρώστια που έχω. Μου άρεσε που με πλησίασαν άνθρωποι και ήθελαν να μοιραστούν μαζί μου δικά τους μεγαλύτερα ακόμα προβλήματα. Πολλοί ήταν ανάπηροι και δεν μπορούν να κουνηθούν από το κρεβάτι. Πόσο θα ήθελα να κάνω κάτι για όλους αυτούς. Αλήθεια το λεω. Χρόνια τώρα ονειρεύομαι και ήρθε η ώρα να το κάνω. Εξάλλου και στην καθημερινότητά μου αυτό κανω. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη νοσοκομείο, ρούχα κτλ, είμαι εκεί με ό,τι έχω. Δεν πρέπει να λέγονται αυτά, αλλά νομίζω πως κάποιες στιγμές πρέπει. Άνθρωποι, λοιπόν, όπου κι αν είστε ελάτε κοντά μου να κάνουμε κάτι επιτέλους.
Αν είχες ένα μαγικό ραβδάκι με το οποίο θα μπορούσες να πραγματοποιήσεις τρία πράγματα, ποια θα ήταν αυτά;
Μαγικό είναι ό,τι έχει να κάνει με την αγάπη των ανθρώπων. Δεν πιστεύω όμως στα μαγικά ραβδιά. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει θηρίο και άγιος.
Ζωή σ΄ευχαριστώ πολύ για την σύντομη κουβέντα που είχαμε και σου εύχομαι ειλικρινά ό,τι καλύτερο!
Να μην εύχεσαι γιατί εσύ κάνεις πράξεις. Μέσα από τo site σου βοηθάς τόσο εμένα. Άρα ήδη έχω πάρει την ευχή σου. Είναι ώρα για πράξεις μέσα από την αγάπη.