Ο μόνος λόγος που θα μπω στον κόπο να μιλήσω για αυτή την ταινία είναι για να σας αποτρέψω από ένα χαμένο δύωρο και μερικά ευρώ για τα ακριβά, έως πανάκριβα σε μερικές περιπτώσεις, εισιτήρια. Πρόκειται για την ταινία που κατάφερε να προσελκύσει ένα πλήθος νέων και γοητευτικών ηθοποιών, χωρίς καν να διαθέτει σενάριο.
Γενικά, οι ρομαντικές κομεντί των τελευταίων ετών δείχνουν μια ιδιαίτερη επιμονή να επαναλαμβάνουν τα κινηματογραφικά κλισέ με όλο και πιο ανιαρό τρόπο κάθε φορά. Ενώ, οι ιδέες, το λεξιλόγιο, η οπτική πάνω στο θέμα του έρωτα και οι ίδιες οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν απελευθερωθεί, η ταινία προσπαθεί να μας πείσει πως ζούμε μερικές δεκαετίες πίσω.
Οι χαρακτήρες είναι απελπιστικά κοινότοποι, οι ερμηνείες βασανιστικά επίπεδες, με μοναδική, ίσως, εξαίρεση την Anne Hathaway και το ξανθό επτάχρονο πιτσιρίκι. Και αν ο γελοίος ρομαντισμός δεν σας κάνει να επανεκτιμίσετε την ελευθερία σας, οι γλυκανάλατοι και εκτός πραγματικότητας χαρακτήρες με τις ασύλληπτες ατάκες τους θα σας κάνουν σίγουρα να χωρίσετε. Σκεφτείτε το, λοιπόν, καλύτερα πριν “σύρετε” τον φίλο σας σε αυτή την ταινία.
Δεδομένου, ωστόσο, πως είναι δύσκολο να γυρίσεις μια χαριτωμένη ταινία και να χτίσεις τόσες διαφορετικές προσωπικότητες, δίνοντας παράλληλα συνοχή θα δίναμε ένα ελαφρυντικό. Δεν υπάρχει, όμως, καμία δικαιολογία για την παντελή έλλειψη αίσθησης του χιούμορ. Θα σας προτείνω, λοιπόν, ανεπιφύλακτα, όχι μόνο να μην περιμένετε να βγει σε DVD, αλλά και όταν αυτό συμβεί να επιλέξετε κάποια άλλη. Το “Απλώς δεν σε γουστάρει”, αλλά κυρίως το “Αγάπη είναι”, αποτελούν ιδανικές επιλογές.
Και αν όλες αυτές οι γραμμές δεν κατάφεραν να σας πείσουν ότι η ταινία απευθύνεται μόνο σε… “ξανθιές”, ιδού και η απόδειξη. Ο σκηνοθέτης θεώρησε πως το κοινό δεν έχει εκνευριστεί αρκετά ακούγοντας την να τραγουδάει και επέλεξε την ξινισμένη Taylor Swift να συμμετέχει στην ταινία. Κάτι καταλαβαίνετε από το γούστο του τώρα…