Κάποιοι βλέπουν σε αυτή την ταινία μια ακόμη προπαγάνδα της συντηρητικής μερίδας που διστάζει να περάσει σε μια νέα εποχή και κάποιοι μια ανθρωπιστική ταινία που υπόγεια χτίζει το αντιμιλιταριστικό της μήνυμα. Όποια εκδοχή και αν ισχύει, η ταινία της Bigelow τράβηξε πάνω της την προσοχή, αλλά και τα Όσκαρ, χάρη στις εξαιρετικές της σκηνοθετικές αρετές.
Η ιστορία επικεντρώνεται σε τρεις πυροτεχνουργούς στο στρατόπεδο «Victory» στην Βαγδάτη που εξουδετερώνουν εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Τρεις εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, βιώνουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την σκληρή καθημερινότητα του πολέμου, μετρώντας αντίστροφα για την ημέρα της επιστροφής. Ο λιπόψυχος Eldridge, ο λογικοκρατούμενος Sanborn και ο κλασικός «G.I. Joe» James θα εμπιστευτούν ο ένας στον άλλο την επιβίωσή τους. Φυσικά είναι όλοι τους ανεξαιρέτως «φίλιοι» προς τον δυστυχή αυτό λαό, πονόψυχοι και δεν διστάζουν να ρισκάρουν την ζωή τους για να αποκαλύψουν τους κακούς. Μια εντελώς ωραιοποιημένη εικόνα, δηλαδή, που εξαντλεί τον ρεαλισμό της στην απεικόνιση των αποστολών τους.
Από την άλλη, δεν θα μπορούσε κανείς να παραγνωρίσει πως ο τρόπος με τον οποίο σκηνοθετεί η Bigelow είναι καθηλωτικός, με τα σταθερά πλάνα, τις ελάχιστες σκηνές, αλλά και τον τρόπο ανάπτυξης των χαρακτήρων, ενώ σε κανένα σημείο δεν καταφεύγει σε εύκολες λύσεις και εντυπωσιασμούς. Αποδίδει με άψογο τρόπο την ένταση ενός πεδίου μάχης, την αγωνία, το αίσθημα του να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή του πυρός, με τόσο φυσικό και αβίαστο τρόπο που θυμίζει ντοκιμαντέρ. Φυσικά, δεν υπάρχει πουθενά αυτό το περίφημο αντιπολεμικό μήνυμα που θα περίμενε κανείς, και το μοναδικό ειρωνικό σχόλιο στον παραλογισμό του πολέμου είναι η σκηνή στο σπίτι του καθηγητή που υποδέχεται τον Αμερικανό στρατιώτη ως «φιλοξενούμενο».
Επόμενο να αγαπηθεί τόσο από τους πατριώτες Αμερικανούς που πάντα θα αναζητούν στον κινηματογράφο ένα αντεπιχείρημα στις φωνές λογικής που καταδικάζουν τον πόλεμο. «Ο πόλεμος είναι ναρκωτικό», υποστηρίζεται στην αρχή της ταινίας και επομένως για όσους έχουν γευτεί την ηρωοποίηση στο πεδίο της μάχης, είναι πια αδύνατον να επιστρέψουν στην ασφάλεια που προσφέρει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Ή μήπως όπως κάθε ναρκωτικό, απλά θα τους οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή;
Αναζητήστε τις δικές σας απαντήσεις σε μια αξιόλογη ταινία, που σίγουρα, όμως, δεν ήταν και η καλύτερη της χρονιάς.