Διάβασα πριν από λίγο στην Ελευθεροτυπία, στο enet.gr βασικά, γιατί πλέον σπανίως αγοράζω εφημερίδες, τα “10 Πράγματα που Σκότωσε το Internet», του Χρήστου Μιχαηλίδη. Στα περισσότερα από αυτά έχω αντίθετη άποψη, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον που χρησιμοποιώ το internet για ουκ ολίγες “δουλειές” νομίζω ότι το Internet δεν σκότωσε, αλλά ζωντάνεψε αρκετά πράγματα και το κυριότερο -όσο κι αν χάνουμε κάποιες στιγμές το “ρομαντισμό”- μας γλιτώνει πολλές φορές από άσκοπο χάσιμο χρόνου σε διάφορες καταστάσεις.
Παραθέτω τα 10 Πράγματα που Σκότωσε το Internet όπως τα διάβασα στο κείμενο του Χ. Μιχαηλίδη και κάτω απ΄το καθένα με bold τον αντίλογο:
Η ΙΔΕΑ, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα, ανήκει στην αγγλική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ. Δεν υποτιμά (κάθε άλλο μάλιστα) τα «άπειρα θετικά» που μας έχει προσφέρει το Διαδίκτυο, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια που η χρήση του έχει απλωθεί σχεδόν παντού στον κόσμο. Ομως (και εδώ αρχίζουν, και μάλλον δεν τελειώνουν, τα «πλην»), το Ιντερνετ:
1. Κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε απόψεις αναγνωστών – επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
Ό,τι μας ενοχλεί ή μας φαίνεται αγενές με ένα κλικ μπορούμε να μην το ξαναεπισκεφθούμε. Αντίστοιχα, υπάρχουν δεκάδες ή και εκατοντάδες blogs και forums (ελάχιστα portal επιτρέπουν σχολιασμό των κειμένων τους) με εξαιρετικούς διαλόγους και ανταλλαγή απόψεων.
2. «Εσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ.
Πόσες φορές διαβάσαμε σε πρωτοσέλιδα ή στήλες εφημερίδων και σε εξώφυλλα περιοδικών ανυπόστατες φήμες και ανακριβείς πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μόνο για να πουλήσει φύλλα η εφημερίδα και τεύχη το περιοδικό;
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε…
Ενδεχομένως να είναι έτσι, αλλά γιατί σε περίοδο οικονομικής κρίσης να πληρώσουμε 20, 30 ή και 40 ευρώ για ένα cd, από το οποίο τελικά θα “κολλήσουμε” με 1, 2 άντε 3 κομμάτια;
4. Εδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθει για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην… ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
Τέτοιες “αγωνίες” σε περίπτερο ή βιβλιοπωλείο ομολογώ ότι δεν έζησα. Αλήθεια, πωλούνταν ποτέ “πονηρά” περιοδικά σε βιβλιοπωλεία;
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Ομως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα ΄ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κλπ. Τα «γράμματα στον τάδε…» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
Και είμαι τόσο ευτυχής γι΄αυτό! Ζήτημα είναι να έχω στείλει περισσότερα από 15-20 γράμματα με το ταχυδρομείο σε όλη μου τη ζωή (24 είμαι). Email, email και πάλι email. Το στέλνεις από παντού, το λαμβάνεις από παντού: Desktop PC, Laptop, Smartphone, BlackBerry, PC σε Internet Cafe.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
Απ΄το να ψάχνω στους τόμους μιας εγκυκλοπαίδειας (που την έχω βέβαια να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη), προτιμώ να “Googlάρω” ανά πάσα στιγμή για κάτι που ψάχνω.
7. Εκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
Στο χέρι του κάθε ανθρώπου είναι να διαχειριστεί υπεύθυνα το χρόνο του. Μπορεί να μη ζωγραφίζω σε ακουαρέλα ή να περιποιούμαι τις γλάστρες του σπιτιού, ωστόσο ποτέ δεν θα πω όχι σε μία βόλτα, εκδρομή ή κάτι άλλο πιο δημιουργικό για να σερφάρω στο internet.
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν…
Ναι, έχω αρκετά χρόνια να εκτυπώσω φωτογραφίες. Γύρω από μια μικρή οθόνη σίγουρα δε μπορούν να μαζευτούν πολλά άτομα, μπορούμε όμως να συνδέσουμε την ψηφιακή ή το laptop στην μεγάλη τηλεόρασή μας και να δούμε άνετα φωτογραφίες και βίντεο από τις διακοπές και άλλες στιγμές.
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ιντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές…
Αναξιόπιστες πηγές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, offline και online. Να θυμίσω ότι πρόσφατα τρεις “μεγάλες” εφημερίδες μας “σέρβιραν” ως είδηση συμπεράσματα από συνάντηση Καραμανλή – Ερντογάν λίγο πριν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, συνάντηση όμως που στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ!
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Ολα είναι προσβάσιμα. Όπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
Τα account settings ή privacy settings είναι ένα κλικ μακριά για να ρυθμίσουμε ποιοι θα μας βρίσκουν και πόσο “βαθειά” πρόσβαση θα έχουν στην online παρουσία μας. Όταν κοιμάμαι, είναι προτιμότερο να μου στείλει κανείς μέιλ, απ΄το να με πάρει τηλέφωνο και να με ξυπνήσει (εκτός φυσικά αν πρόκειται για κάτι επείγον ή πολύ σημαντικό).