Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ σχετικά με τα Μέτρα για την Αντιμετώπιση της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης (νέα «περιβαλλοντικά» τέλη κυκλοφορίας, ανανέωση στόλου οχημάτων και απόσυρση οχημάτων, «πράσινος» δακτύλιος), ο Σύλλογος Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων, με συνεχή παρουσία για περισσότερο από 30 χρόνια στο Συγκοινωνιακό γίγνεσθαι της χώρας, επισημαίνει ότι τα προτεινόμενα μέτρα για: «Επιβολή Περιβαλλοντικών Τελών Κυκλοφορίας», «Ανανέωση Στόλου των οχημάτων» και «Εφαρμογή πράσινου δακτυλίου», όπως διατυπώνεται και στις σχετικές ανακοινώσεις έχουν καθαρά περιβαλλοντικό χαρακτήρα κάτι το οποίο καταρχήν κρίνεται θετικό.
Εντούτοις δεν είναι δυνατόν μέτρα που στοχεύουν ουσιαστικά στη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την οδική κυκλοφορία να μην έχουν και συγκοινωνιακό χαρακτήρα και να μην είναι πιο τολμηρά και ενταγμένα σε μια ευρύτερη πολιτική συγκοινωνιακού σχεδιασμού.
Τα δύο πρώτα μέτρα, είναι μέτρα κυρίως οικονομικού χαρακτήρα και βασίζονται σε μια αρχή διεθνώς αποδεκτή και εφαρμοζόμενη, «ο ρυπαίνων πληρώνει». Τα εν λόγω οικονομικά μέτρα θα οδηγήσουν σε ανανέωση του συνολικού στόλου των κυκλοφορούντων οχημάτων αλλά ταυτόχρονα θα οδηγήσουν σε -έστω και μικρή- αύξηση του στόλου, ειδικά όσο το κίνητρο απόσυρσης συνδέεται με την αγορά νέου οχήματος. Κατ΄επέκταση ναι μεν θα υπάρξουν, τουλάχιστον στην αρχή της εφαρμογής του μέτρου, θετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αλλά δεν αναμένεται καμία βελτίωση στα συγκοινωνιακά δεδομένα της χώρας και ειδικότερα του Λεκανοπεδίου.
Τέλος, ως οικονομικά μέτρα, θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να δεσμευτεί άμεσα η Πολιτεία ότι τα έσοδα θα επενδυθούν σε έργα που θα στοχεύουν στην ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και ήπιας μετακίνησης (πχ την κατασκευή πεζοδρόμων, ποδηλατοδρόμων), αλλά και την κατασκευή χώρων πρασίνου και γενικότερα υποδομών που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και μετακίνησης των πολιτών και κατ΄επέκταση θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα και τη γενικότερη αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
Όσον αφορά το μέτρο της εφαρμογής του «πράσινου» δακτυλίου για να είναι αποτελεσματικό από συγκοινωνιακής πλευράς -και αποτελεσματικότερο από περιβαλλοντικής- θα έπρεπε να ενταχθεί σε μια ευρύτερη πολιτική συγκοινωνιακή σχεδιασμού και να συνδυαστεί και με άλλα μέτρα, όπως για παράδειγμα αυτά που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από το συναρμόδιο υπουργείο Μεταφορών, περί αναδιάρθρωσης των λεωφορειακών γραμμών, της επέκτασης του δικτύου των λεωφορειολωρίδων, δημιουργίας λωρίδων ταχείας κυκλοφορίας για τα επίγεια μέσα μεταφοράς, καθώς και με άλλα μέτρα που θα έχουν στόχο την εκλογίκευση και τον περιορισμό της χρήσης του ΙΧ.
Δυστυχώς διαπιστώνεται για μία ακόμη φορά ότι συνεχίζεται η «αυτοκινητο-κεντρική» πολιτική των τελευταίων δεκαετιών και η αποσπασματική εφαρμογή μέτρων με μονόπλευρους στόχους, αντί της υιοθέτησης και εφαρμογής μιας συνολικής περιβαλλοντικής πολιτικής συγκοινωνιακού σχεδιασμού, η οποία θα εμπεριέχει ένα ιεραρχημένο συνδυασμό πολλών μέτρων (ήπια έως ριζοσπαστικά) εξασφαλίζοντας αυξημένη γενική πρόσβαση και κινητικότητα, μειώνοντας την εξάρτηση από το αυτοκίνητο και περιορίζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο την περιβαλλοντική επιβάρυνση.