Ξύπνησα σήμερα και πήρα ανάποδες. Τόσο τέλειος καιρός κι εγώ θα πάω μόνο στο γραφείο; Κανονίζω λοιπόν ραντεβού με πελάτη στις 11 και δεν πηγαίνω καθόλου στο γραφείο. Αφήνω τα 192 μου άλογα να ξεχυθούν στην παραλιακή. Μέχρι να πεις “κείμενο” (γιατί ποιός ασχολείται πλέον με ένα τόσο μπανάλ μπαχαρικό όπως το κύμινο), βρέθηκα στη Βούλα και το΄κοψα αριστερά στη Βουλιαγμένης.
Ανεβαίνοντας τη Βουλιαγμένης, πέτυχα το κατάστημα Porcelana στο οποίο είχα δει κάποτε κάποια πλακάκια για το σπίτι. Όμως το κατάστημα τώρα ήταν διαφορετικό. Μεγαλύτερο και πιο καινούριο. Μου πήρε λίγα λεπτά μέχρι να καταλάβω ότι ήταν ένα διαφορετικο κατάστημα της αλυσίδας Porcelana.
Μπήκα μέσα και ένας ιδιαίτερα καλοντυμένος τύπος με καθοδήγησε στο κατάστημα. Όχι σαν πωλητής, περισσότερος σαν ξεναγός. Και δεν είναι υπερβολή, γιατί το κατάστημα μέσα είναι σαν ένα πανέμορφο μουσείο με καταπληκτικά εκθέματα. Μου είπε λοιπόν πως το παλιό κατάστημα που είχαν στη Βουλιαγμένης μεταφέρθηκε στη νέα διεύθυνση, Βουλιαγμένης 111.
Όση ώρα μου μιλούσε, εγώ χάζευα. Μην είναι τα πατώματα; Μην είναι τα μοναδικά “εκθέματα”; Το μόνο επίθετο που μου ερχόταν διαρκώς στο μυαλό ήταν “αριστοκρατικό”. Πανέμορφα μοναδικά έπιπλα, μυστήριοι καθρέπτες, ακόμη και αγάλματα κοσμούν αυτό το χώρο που μάλλον χρειάζεσαι πολύ ώρα για να τον χορτάσει ολόκληρο.
Η Porcelana στο μεσοδιάστημα που δεν την είχα επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια έκανε άλματα και πλέον πουλάει πολύ περισσότερα από απλά πλακάκια. Για να είμαι ειλικρινής, μόνο έκθεση για πλακάκια δεν είδα. Ο χρόνος μου δεν ήταν αρκετός για να περιηγηθώ και στους 6 εσωτερικούς ορόφους του κτιρίου, αλλά κάποια στιγμή θα το κάνω.
Ίσως την επόμενη φορά να φανώ πιο γενναίος και να ρίξω μια ματιά και στα ταμπελάκια με τις τιμές! 🙂
Και επειδή σίγουρα μια εικόνα αξίζει όσο 1.000 λέξεις, προτιμώ να μην πω πολλά περισσότερα και να αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους.
